2:30 uur werd ik wakker van een beest wat heel veel herrie maakt. Ik weet niet wat het is, maar ik moest me wel in de aanslag klaar maken.
Je weet even niet waar je goed aan doet, ook geluid maken? of lampen aanzetten? maar dan trek je ook de aandacht!
Het geluid lijkt op een eland of een beer, weet ik veel! Het is in ieder geval niet fijn.
Terwijl ik dit zit te typen hoor je de te takken breken en geeft het antwoord op het zelfde geluid maar dan van een dier wat ver weg zit.
En dan denk je, hij is gepasseerd, komt de volgende.

Laatste stukje met een bergpas op 2500m.
Om eerlijk te zijn ben ik best wel brak en moe.
Elke stap voel ik en ik ga al weer om de 100m zitten.
Er is nog voor een paar slokken water en de volgende beek ligt aan de andere kant van de berg.
Toch weer een zware dag.
Het is mooi weer en de Mont Blanc staat er mooi bij.

Jaaaahh, Neeeee!!!!
Moet ik nog verder ophoog.

Oooooh, weer zo'n belachelijke pas met trappen die recht omhoog gaan.
Vandaar dat ze starten in Les Houches, dan kunnen ze de moeilijkste shit voor het einde bewaren.

Eindelijk de top. Heb er nu wel genoeg van.
M'n water is op en heb vreselijke dorst. In de verte zie ik meren liggen, laten we daar maar heen gaan.

Eindelijk water!!! Wel stilstaand, maar ik heb gelukkig m'n filter bij mij.

Ja, en dan moet je proberen vaart te maken....
En dat lukt natuurlijk niet met al die rotsblokken.

Ze hadden allemaal smalle paatjes langs afgronden en als veiligheid kan je je vast houden aan een ketting of ijzeren stang. Zo'n stang die lekker roestig is zodat je handen ook mooi gekleurd worden.

Eindeloos duurde de afdaling, het hield niet op al die switchbacks.

Na lang nog paralel langs het spoor te lopen kom ik dan toch echt op het eindpunt van de Tour du Mond Blanc.
Ik ga zitten op een bankje bij het station, denk, denk....

Nu naar de auto!
Dat krijg je ervan als je je auto verplaatst.
De trein, ja hoe kom je aan kaartjes? Geen automaat, helemaal niets.
Een jongen kwam aan lopen en ik vroeg hoe de kaartjes geregeld worden. Vragen aan de conducteur was het antwoord. OK.
De trein kwam 17:32 dus dat was perfecte timing.
De hele trein doorgelopen op zoek naar een conducteur, maar die was er niet. Nou, dan maar niet betalen.

Om 17:57 was ik in Saint nog iets en moest ik een bus regelen. Nou wist ik van de vorige keer dat het nummer 84 moest zijn en die kwam promt aanrijden.
Drie kwartiertjes later ben je dan weer bij je auto.

Ik wilde terug naar de camping La Paroy rijden en probeerde Gerard en Didi te contacten. Maar die kon ik niet bereiken. Dan maar op de bonne gok.

23:15 was is op de camping. Compleet uitgestorven.
Ben maar zo brutaal geweest om me te settelen in een caravan. We zien morgen wel weer verder.

tag: Chamonix, La Tagniére, Le Cugnon, Les Houches